- ARGÜIR
- (Del lat. arguere.)1 Deducir una idea como consecuencia de otra:■ de su declaración arguyeron su incriminación.2 Hacer ver una cosa con claridad.SINÓNIMO argumentar3 Echar una cosa en cara a una persona.► verbo transitivo/ intransitivo4 Exponer argumentos a favor o en contra de la opinión ajena:■ argüía a favor de su proyecto.SINÓNIMO argumentar5 Disputar impugnando la sentencia u opinión ajena.CONJUGACIÓNINDICATIVOPRESENTE: arguyo, arguyes, arguye, argüimos, argüís, arguyen.IMPERFECTO: argüía, argüías, argüía, argüíamos, argüíais, argüían.INDEFINIDO: argüí, argüiste, arguyó, argüimos, argüisteis, arguyeron.FUTURO: argüiré, argüirás, argüirá, argüiremos, argüiréis, argüirán.CONDICIONAL: argüiría, argüirías, argüiría, argüiríamos, argüiríais, argüirían.SUBJUNTIVOPRESENTE: arguya, arguyas, arguya, arguyamos, arguyáis, arguyan.IMPERFECTO: arguyera o arguyese, arguyeras o arguyeses, arguyera o arguyese, arguyéramos o arguyésemos, arguyerais o arguyeseis, arguyeran o arguyesen.FUTURO: arguyere, arguyeres, arguyere, arguyéremos, arguyereis, arguyeren.IMPERATIVO: arguye, arguya, arguyamos, argüid, arguyan.GERUNDIO: arguyendo.PARTICIPIO: argüido.
* * *
argüir (del lat. «arguĕre»)1 tr. Deducir una ↘cosa como consecuencia natural de otra.2 Probar o hacer ver con claridad una ↘cosa.3 («en apoyo, a [o en] favor de, en contra de, con») tr. o abs. Exponer alguien ciertas razones para sostener su opinión contra la de otros: ‘Arguyen unos a favor y otros en contra de la reforma’. ≃ Alegar, *argumentar. ⊚ Exponer una ↘justificación: ‘Arguye que a él no le habían avisado’. ≃ Alegar. ⊚ También se dice «argüir con hechos»; por oposición a «argüir con razones». ⊚ intr. Constituir una cosa un argumento en favor o en contra de algo: ‘Eso arguye en favor de mi tesis’. ⇒ Redargüir.4 tr. *Reprochar a alguien una ↘cosa.⃞ Conjug. como «huir».* * *
argüir. (Del lat. arguĕre). tr. Sacar en claro, deducir como consecuencia natural. || 2. Descubrir, probar, dejar ver con claridad las cosas que son indicio y como prueba de otras. || 3. Echar en cara, acusar. || 4. Aducir, alegar, dar argumentos a favor o en contra de alguien o algo. U. t. c. intr. || 5. intr. Disputar impugnando la sentencia u opinión ajena. ¶ MORF. conjug. c. construir.* * *
CONJUGACIÓNPresente de indicativoarguyo, arguyes, arguye, argüimos, argüís, arguyen.Pretérito perfecto simple de indicativoargüí, argüiste, arguyó, argüimos, argüisteis, arguyeron.Presente de subjuntivoarguya, arguyas, arguya, arguyamos, arguyáis, arguyan.Imperfecto de subjuntivoarguyera, arguyeras, arguyera, arguyéramos, arguyerais, arguyeran;arguyese, arguyeses, arguyese, arguyésemos, arguyeseis, arguyesen.Futuro del subjuntivoarguyere, arguyeres, arguyere, arguyéremos, arguyereis, arguyeren.Imperativo
Enciclopedia Universal. 2012.